De toestand

Het Arctisch zeeijs heeft dit seizoen nieuwe dieptepunten bereikt. De hierna vermelde getallen zijn voorlopig, omdat het smeltseizoen nog niet helemaal over is.

De omvang (extent) is tot ruim onder de 4 miljoen km2 gekomen (vorig record: 4,17 in 2007). De oppervlakte (area) is gedaald tot minder dan 2,5 miljoen km2 (vorig record: 2,92 in 2007). Area is altijd een stuk minder dan extent; zie hier voor een uitleg van de verschillen tussen beide.

Ook het volume van het ijs heeft een nieuwe record bereikt van ongeveer 3,6 km3 (vorig record: 4,0 km3 in 2011). Een deling van volume door area geeft een indicatie van de dikte van het momenteel resterende zeeijs. Die komt op minder dan 1,5 meter tegenover nog zo’n 2 meter slechts 3 jaar geleden (zie verder hier). Merk op dat in het najaar de gemiddelde dikte nog verder afneemt, omdat er dan weer nieuw (dun) ijs gevormd wordt. De hiervoor gemelde dikte betreft dus ijs dat het ‘overleeft’ van het ene tot het volgende smeltseizoen.

Er is vaak verwarring omtrent de getallen die genoemd worden over oppervlakte aan ijsbedekking, waarbij er soms aanzienlijke verschillen lijken te zijn. Dit komt omdat er  twee uiteenlopende begrippen gebruikt worden over ijsoppervlakte, namelijk ice extent en ice area.

Het begrip ice extent kun je grofweg zien als een maat van ’toe hoever strekt het ijs zich uit’. Het te onderzoeken gebied (bijvoorbeeld het Arctische gebied) wordt daartoe in blokjes opgedeeld, en van elk blokje wordt bepaald: ligt er wel of niet ijs? Zo ja, dan telt de oppervlakte van dat blokje mee, zo nee, dan niet. Meestal wordt daarbij een ondergrens van 15% aangehouden: als er minder dan 15% in het blokje door ijs bedekt wordt, dan geldt het als onbedekt, anders als bedekt.

Lees verder »