De toestand

Een onderzoek van Josh Willis (NASA), gepubliceerd in Geophysical Research Letters, laat zien dat de oceaancirculatie op de noordelijke Atlantische Oceaan tussen 2002 en 2009 niet is veranderd. In de wat langere periode sinds 1993 is eerder sprake van een lichte versnelling dan van een vertraging.

In de volksmond wordt de oceaancirculatie vaak aangeduid als Warme Golfstroom, maar de Golfstroom zelf is eigenlijk enkel het stuk stroming langs de oostkust van de VS. Verder noordelijk gaat deze over in de Noordatlantische Drift. Ze vormen onderdeel van de Thermohaliene Circulatie (THC), een soort wereldwijde lopende band van oceaanstromingen. De stromingen worden op gang gehouden door verschillen in temperatuur en zoutgehalte, en door overheersende windrichtingen. Het geheel aan watertransport op de Atlantische Oceaan wordt ook wel aangeduid met de term Atlantic Meridional Overturning Circulation (AMOC); een noordwaartse stroming aan de oppervlakte van warm water, met als tegenhanger een zuidwaartse stroming op diepte van koud water.

Een toevloed van zoet water in de oceaan, bv. door snelle smelt van de Groenlandse ijskap, zou de circulatie kunnen gaan vertragen, maar momenteel is daar dus nog geen sprake van. In het verleden is dit waarschijnlijk wel gebeurd, aan het eind van de laatste ijstijd, toen in N-Amerika een enorm meer met smeltwater (Lake Agassiz) in korte tijd leegstroomde in de Atlantische Oceaan.

Willis bestudeerde de stroming rond de 41e breedtegraad (ruwweg tussen New York en N-Portugal) aan de hand van metingen van satellieten en vele honderden floaters, die ook op diepte metingen doen van o.a. temperatuur en zoutgehalte.

meer lezen: persbericht NASA